Chirurg of Chocolatier?
Ken je het volgende raadsel? Een vader gaat samen met zijn zoon een avond op stap. Op de terugweg overkomt hen een ongeval . De vader raakt bewusteloos, maar is niet ernstig gewond. De toestand van de zoon is ernstig en hij moet met spoed geopereerd worden. In het ziekenhuis zegt de dienstdoende chirurg: Ik opereer die jongen niet, want het is mijn zoon! Hoe kan dat?
In 2016 is het opvallend hoeveel mensen hulp nodig hebben om dit raadsel op te lossen, en de reacties zijn op het eerste gezicht onschuldig.
“Och, die chirurg is de moeder” - een vrouw dus - “dààr hadden we geen rekening mee gehouden”
Hetzelfde overkomt me dagelijks wanneer ik samen met mijn man in de winkel sta. Mensen richten zich vaak tot hem wanneer het over de ambacht gaat, alsof het niet eens in hen opkomt dat een vrouw ook chocolatier kan zijn.
We nemen dat allebei met de glimlach op, maar het stemt toch tot nadenken. Toen ik verpleegkundige was, had ik veel mannelijke collega’s die zich dagelijks in de omgekeerde situatie bevonden. Chocolatier is blijkbaar een mannenberoep, net zoals we ons bij 'chef', 'manager' en 'chirurg' steeds een man inbeelden.
Well… not this time around!
Het is vooral mijn man die er vaak een punt van maakt wanneer mensen hem als de chocolatier aanspreken (terwijl ik vaak twee meter verder achter het doorkijkglas van het atelier aan het werk ben). Toegegeven, ik heb geen courante voornaam en daar gaat het vaak al mis. Mensen staan er niet bij stil dat Reen een voornaam is (afgeleid van Ireen).
Het woord ‘chocolatière’ had misschien mooi geklonken om het verschil duidelijk te maken, maar dat is de Franse benaming van de kan waarmee je chocolademelk uitschenkt (naar analogie met het woord ‘cafetière’; de kan waaruit je koffie schenkt).
Gaan we nu op de barricades staan? Nee hoor, maar aan bezoekers met een verwarde blik vertellen we graag het bewuste raadseltje.
Comments
0 Comments