Twee maanden zijn we hard in de weer geweest met het opstarten van onze webshop.

• Verpakkingen: check
• Software-ontwikkelingen: check
• Digitaal betalen: check
• Alles gestroomlijnd van bestelling tot verzending: check
• Een assortiment van 130 bean-to-bar chocolades aan het assortiment toevoegen: check.

We waren dus klaar voor het echte werk. En zo vlotte het ook: een groot deel van onze pralines en alle bean-to-bar chocolades werden makkelijk verzonden. Fijne reacties en hier en daar een bijsturing. Vlotjes!

Tot we opeens een vraag kregen over praline nummer 8: “die smaakt toch niet zo fris meer…” Oei…

Wat doe je in zo’n geval? Onmiddellijk de productiegegevens opsporen in ons logboek: grondstoffen, houdbaarheidsdata, en het ganse lot in detail bekijken… Op het eerste gezicht niets mis… Maar toen kwam er een tweede opmerking… opnieuw over nummer 8…

Even ons hoofd gebroken over onze nummer 8, de cappuccino praline,… die stilaan de bijnaam ‘verloren schaapje’ begon te dragen. Wat een frustratie, wat een verdriet!

Wat was er aan de hand? De witte chocolade die we als couverture gebruiken blijkt aan de onderzijde van onze praline open te barsten bij het transport. Hierdoor is de vulling niet langer afgesloten en kan ze soms verzuren. Daar hebben we hartzeer van.

Aan het werk dus, met als gevolg dat we de voorbije twee weken geen nummer 8 voorradig hadden. De vulling en de couverture werden volledig herzien. Vanaf nul. Een stabielere vulling, een ietsje andere smaak… iets intenser zelfs.

Vanaf woensdag sluit ons verloren schaapje terug aan. Traantjes gedroogd.

Tot slot nog een oproep: heb je zelf al eens een ‘rare smaak’ gehad bij het eten van een praline? Laat het ons aub weten! We zorgen graag voor een presentje om het goed te maken.

Het is dankzij jullie feedback dat we kunnen bijsturen en verbeteren.